DEUS DAVEDON
Glav a ruilh war gwer ar prenestr
Flammenn ar c'houlaouenn a zañs tristidik
Koad-prenn ar peñse o teviñ er siminal
Bleizi a glemm dindan ar gwez-sapr
Ur poull dour du a zo bet toullet e lost va jardrin
Ennañ e vez kavet tommder ha diskuizh
Ennañ e vez sanket va ene distrujet
Glav-stered bep nozvezh a garantez
Gervel, da c'hervel a rin fenoz
Deus davedon !
El liorzh gouez plantet a zrein trocv'hus
Pri ha fank a sioula va izili gloazet
Gwennili o c'hortoz an aluzenn
Gortoz a raint un amzer beurbadus
VIENS VERS MOI
La pluie ruisselle sur le verre de la fenêtre.
La flamme de la bougie danse tristement.
Le bois du naufrage brûle dans la cheminée.
Des loups se plaignent sous les sapins.
Une mare d'eau noire a été creusée dans le fond de mon jardin.
On y trouve chaleur et repos.
On y plonge mon âme détruite.
Pluie d'étoiles chaque nuit d'amour.
Appeler, je t'appelerai se soir.
Viens vers moi !
Dans le jardin sauvage, planté de ronces coupantes.
La boue et la fange calment mes membres blessés.
Les hirondelles attendent
l'aumône.
Elles attendront une éternité.